Wat is hét hoogtepunt uit jouw eerste vijf jaar als presentator van ‘Studio sport’?
“Het EK voetbal voor vrouwen. Ik volgde het vrouwenvoetbal al een tijd en het voelde echt als mijn sport. Daarnaast was het mijn eerste grote toernooi op locatie. Ik had weleens een wedstrijd hier of daar verslagen, maar nu stond ik de hele maand in het stadion. Dat het sportief ook nog eens zo goed ging en Nederland Europees kampioen werd, zorgde ervoor dat ik die hele zomer een beetje op een wolk zweefde.”
Welke sport beoefen je zelf?
“Ik heb mijn leven lang gebasketbald. Maar dat kon ik niet meer combineren met mijn werk als sportjournalist. Daarna heb ik een tijd gevoetbald in een vriendenteam, totdat ik daarbij vorig jaar een kruisband scheurde. Ik moet nu revalideren en zit daarom veel in de sportschool en bij de fysio. Zodra dat klaar is, ga ik graag weer voetballen.”
Wat doe je over vijf jaar?
“Waarschijnlijk werk ik hier dan nog steeds bij Studio sport. Het grappige is dat ik hier mijn droombaan kreeg toen ik ontzettend jong was. Ik was pas 21 toen ik solliciteerde en een jaar later was ik al presentator. Ik heb totaal geen reden waarom ik hier weg zou willen gaan. Ik zit hier goed op mijn plek en ik denk dat ik ook heel goed bij de publieke omroep pas. Ik ben nog steeds heel ambitieus en ben nog lang niet uitgeleerd.”
Tekst: Ernest Marx