Dit is al het derde seizoen van ‘De erfgenaam’. Wat maakt dit programma voor jou als presentator zo leuk?
“Het is een ongelooflijk interessante speurtocht waarbij je op bijzondere verhalen stuit. Nu ik zoveel tijd heb doorgebracht in de archieven – die overigens allemaal hetzelfde ruiken – kan ik ook steeds beter tussen de regels lezen. En ik kan mensen af en toe blij maken met een erfenis die ze nooit hadden verwacht. Geld dat soms precies op het juiste moment komt.”
Zijn er dit seizoen ook zaken die je zo hebben geraakt?
“Absoluut. We hebben ditmaal niet alleen gezocht naar de erfgenamen van geldbedragen, maar ook van spullen. Een familie vroeg ons bijvoorbeeld op zoek te gaan naar de rechtmatige erfgenamen van een kindertheeservies, een theepotje in het formaat van een aardbei met nog kleinere kopjes. Het serviesje kwam in de familie terecht toen twee Joodse meisjes uit de buurt het in 1942 in bewaring gaven omdat ze naar Duitsland moesten. Ze zouden het weer ophalen zodra ze terugkwamen. Die kleine theekopjes brachten me langs een gruwelijke geschiedenis.”
Een zoektocht naar een erfgenaam leidt lang niet altijd tot een goed verhaal of een happy end. Wat gebeurt er dan met zo’n verhaal?
“Klopt, daarom is het ook een heel duur programma om te maken. Soms worden de nabestaanden niet gevonden, maar het komt ook voor dat erfgenamen niet op tv willen. Dan bedanken ze ons voor de zoektocht, maar mogen we het niet uitzenden. Zo vertelde een familie die we opspoorden dat de overledene in kwestie zwaar alcoholist was geweest en zich van iedereen had vervreemd. Dat vonden ze te pijnlijk om naar buiten te brengen en dat begrijp ik heel goed.”
Het hele interview leest u in Mikro Gids 33/34. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier.
Tekst: Elselien van Dieren