Traditiegetrouw brengt de KRO-NCRV tegenover het voetbalgeweld spektakel van geheel andere orde: de Detectivemaand. Een van de vaandeldragers is Inspector George Gently met Martin Shaw. Het is tijd voor de laatste twee seizoenen van deze detectivereeks.
Waar gaat ‘Inspector George Gently’ ook alweer over?
“Het is een misdaadserie die zich afspeelt in de jaren zestig. We zijn inmiddels aanbeland in 1968, maar we begonnen ooit in 1964 toen George naar Noordoost-Engeland verhuisde omdat hij de corruptie bij de Londense politie zat was. Bovendien was zijn vrouw vermoord: Isabella, de liefde van zijn leven, die voor zijn ogen werd neergeschoten. In Durham ontmoet hij brigadier John Bacchus, een jonge kerel met opvallende opvattingen over het politievak. Tussen de twee mannen ontwikkelt zich een warme vriendschap, vergelijkbaar met een vader-zoon relatie.”
Wat kunnen we verwachten van seizoen zeven?
“Vier zeer uiteenlopende verhalen. We onderzoeken een verdachte zelfmoord en belanden onder andere bij de skinheads. De eerste aflevering speelt zich af rondom een bordeel waar een zwaar toegetakeld vrouwenlichaam wordt gevonden. Gently is er alles aan gelegen dat er niet weer een slachtoffer valt. Bacchus is intussen een verhouding aangegaan met een vrouw wier echtgenoot ook politie- man is. Als dát geen moeilijkheden oplevert…”
Nog iets waar we zeker naar moeten uitkijken?
“Mijn lievelingsscène uit de hele serie! Hij zit in de derde aflevering, ‘Gently amongst friends’ (te zien 22 juni, red.). Na een vermoeiende dag tevergeefs speuren doen Gently en Bacchus zich tegoed aan een fles whisky. Ze worden behoorlijk dronken en steeds speelser. Het leuke is dat die scène niet in het originele script voorkwam. De regisseur liet de camera lopen en Lee Ingleby en ik konden gewoon vrij improviseren. Je moet zeker gaan kijken.”
Dit interview leest u in Mikro Gids 24. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier.
Inspector George Gently vanaf 20 juni om 20.30 op NPO 2.
Tekst: Patrick Bremmers