Levensgenieter Ilja Gort verruilt in het nieuwe seizoen van ‘Gort over de grens’ zijn tweede vaderland Frankrijk voor Italië. Hij brengt kijkers in vervoering met wijn, eten én cultuur.

Waar moet ‘Gort over de grens’ aan voldoen?

“Ik ben er ooit mee begonnen om wijn toegankelijk te maken voor het grote publiek. Maar ja, wijn zonder eten is eigenlijk niets. Dus dat kwam erbij. En wijn en eten is dan weer vervlochten met de historie en cultuur van een land. Want dat maakt alles uniek. Ik wil overigens niet dat Gort over de grens het stigma van cultuurprogramma heeft, want dan haken de kijkers massaal af. De algemene gedachte is toch dat cultuur saai is. Dus ik laat cultuur er als een soort sluikreclame in glijden.”

Deze reeks speelt zich af in Italië. Hoe zit het met uw Italiaans?

“Ter voorbereiding op dit seizoen ben ik een week op Italiaanse les gegaan. Acht uur per dag kreeg ik les van een heel strenge juf. Elke dag moest ik haar eraan herinneren dat ik van de ‘televisione’ was, en echt niet perfect Italiaans hoefde te leren. Als ik maar een beetje leuk kon babbelen. ‘Hallo, hoe gaat het met je’, dat soort zinnetjes. Maar ze bleef er bij mij maar grammaticale vervoegingen instampen. Na een week sprak ik zeker niet vloeiend Italiaans, maar ik had wel meer zelfvertrouwen. Ik voelde me een beetje Italiaan. Ik kan me er redelijk verstaanbaar in maken, en kan het redelijk verstaan. De stukken die ik niet begrijp, maak ik dan wel op uit de omliggende zinnen.”

Viel u iets op aan de Italianen, wat bijvoorbeeld de Fransen missen?

“Ik durf het bijna niet te zeggen, maar de Italianen zijn veel toegankelijker. Fransen zijn gereserveerder, die hebben wat ze in Engeland een ‘stiff upper lip’ noemen. Ik ben op zes verschillende plekken in Italië geweest en overal waren de mensen hartelijk en open.”

Het hele artikel leest u in Mikro Gids 17. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier.

Tekst: Jeroen Keijzer.

De Vlaamse chef-kok Jeroen Meus is op zoek naar nieuwe kookideeën en gaat in het culinaire reisprogramma ‘De mosterd van Meus’ op ontdekkingstocht. Hij begint in Zweden, het land van de uitgebreide koffietafel.

Vanuit zijn keuken in Leuven maakte de Vlaamse chef-kok Jeroen Meus zo’n drieduizend afleveringen van zijn populaire programma Dagelijkse kost. Nu voelt hij dat het tijd is voor nieuwe culinaire inspiratie. Daarom pakt hij in De mosterd van Meus zijn koffers om nieuwe smaken en gerechten te ontdekken. Geen ingewikkelde menu’s of chique hapjes, maar opnieuw simpele gerechten, typerend voor het land dat hij bezoekt. “Ik ben zot van dagelijkse kost”, aldus Jeroen. “Niet alleen van Belgische klassiekers, maar ook van buitenlandse.”

Zweedse koffiepauze

In ieder land dat hij aandoet laat Jeroen zich rondleiden door markante inwoners. Met een goede reden: “Als je de nationale keuken wil begrijpen, moet je het land en de mensen ervaren.” In de eerste aflevering bezoekt hij Zweden, waar hij langsgaat bij chef-kok Tina Nordström. Jeroen is te gast in haar kookprogramma en helpt mee om kaneelbroodjes te maken. Die zijn bestemd voor de fika, een typisch Zweedse traditie die lijkt op een uitgebreide koffiepauze. “Maar die omschrijving dekt de lading niet,” zeggen Tina’s ouders, die ook zijn aangeschoven: “Een fika is meer dan een pauze: het is een gezellig samenzijn en daar hoort altijd wat lekkers bij.”

Het hele artikel leest u in Mikro Gids 16. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier.

Tekst: Wilma Groot

Marlijn Weerdenburg kijkt er weer naar uit om samen met Frits Sissing het ‘Musical Awards gala’ te presenteren. ‘Het voelt alsof ik een verjaardagsfeestje geef in een theater!’

Wanneer werd je gegrepen door het musicalvirus?

“Toen ik als kind The phantom of the opera zag. Het was een prachtig verhaal, er was zang, dans, licht en er waren prachtige kostuums: ik werd op slag verliefd op het genre. Alle disciplines komen samen, dat vind ik er zo mooi aan. Wat ik ook leuk vind, is dat er in musicals dingen gebeuren die in het normale leven niet kunnen, maar waarvan ik soms zou willen dat dat wél zo was. Dat mensen op straat ineens in gezang uitbarsten en gaan dansen bijvoorbeeld. The phantom maakte zo’n indruk op me, dat ik in de weekends een musicalvooropleiding ben gaan volgen. Later ging ik naar het conservatorium en de toneelschool, want ik wilde mijn droom waarmaken.”

Vanaf juni speel je in de musical ‘Dear Evan Hansen’. Je belde zelf de producent om auditie te doen. Dat is best bijzonder.

“Ik had de film gezien en wist dat er ook een musical van was gemaakt. Ik dacht: als die ooit naar Nederland komt, wil ik daarin meedoen. Ik heb mezelf erin gekletst, al is het niet zo dat ik de rol meteen had: ik heb meerdere auditierondes moeten doen. Uiteindelijk is het dus gelukt.”

Waarom wilde je die rol zo graag?

“Het verhaal gaat over een jongen met een sociale fobie en ik speel zijn moeder. Zij ziet hoe moeilijk haar zoon het heeft en worstelt daarmee, want ze wil zo graag dat hij gelukkig is. Die rol spreekt me aan omdat ik ook moeder ben van een kind dat net even anders is. Ik vind het belangrijk om dit verhaal te vertellen, om openheid rond het thema te creëren. Ook hoop ik andere ouders in een soortgelijke situatie een hart onder de riem te steken, want ik weet hoe moeilijk het soms kan zijn.”

Het hele interview leest u in Mikro Gids 15. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier.

Tekst: Wilma Groot

De makers van ‘Married at first sight’ doen er alles aan om de huwelijken te laten slagen. Psycholoog en seksuoloog Eveline Stallaart: ‘Dit seizoen zullen de kijkers meer dan ooit de matches begrijpen.’

Wat is er dit seizoen nieuw in ‘Married at first sight’?

“Er doen opnieuw zeven koppels mee, net als de afgelopen drie seizoenen. We hebben dit keer bij het matchen meer gekeken naar het uiterlijk: waar valt iemand absoluut niet op? Voorheen legden we de nadruk vooral op het innerlijk, ook om te voorkomen dat mensen met ellenlange wensenlijstjes kwamen, maar we merkten dat we het belang van uiterlijke aantrekkingskracht niet moeten onderschatten. Daarnaast hebben we veel langer de tijd genomen om de kandidaten te leren kennen; daardoor weten we beter waar hun valkuilen liggen. De kijker ziet wat de kandidaten emotioneel met zich meedragen, zodat het meer dan ooit duidelijk is waarom we bepaalde matches hebben gemaakt. Ook is er een nieuwe expert: psycholoog en coach Lennart Klipp. Hij vervangt gedragsbioloog Patrick van Veen en matchmaker Radboud Visser. Lennart is een kundige collega met goede energie; een mooie aanvulling op ons team.”

Hoe voorspel je tijdens het matchen of mensen zich tot elkaar aangetrokken voelen?

“Dat kunnen we helaas niet; dat is nou net dat stukje magie, noem het de vonk, waar we geen grip op hebben. We kunnen het op basis van het uiterlijk een beetje inschatten, maar een garantie hebben we nooit. Aantrekkingskracht zorgt ervoor dat iemand in een ander wil investeren, dat hij of zij in die persoon een potentiële partner ziet. Als iemand de ander op basis van het uiterlijk meteen al niet ziet zitten, kan hij of zij al snel de deur dichtgooien. Een relatie is dan zo goed als uitgesloten.”

Er is de afgelopen jaren veel veranderd in hoe mensen over seksualiteit denken. Heeft dat ook invloed op aantrekkingskracht?

“Dat merken we niet zozeer. Wel zien we dat mensen uiterlijk belangrijker vinden, vandaar dat we daar meer op hebben gelet. Op het gebied van seksualiteit zijn wel veranderingen gaande; denk bijvoorbeeld aan open relaties. Bij het matchen let ik er sterk op of iemand wel echt een monogame relatie wil aangaan. Zo zijn er nog een paar dingen die door de huidige tijdgeest zijn veranderd, maar over het algemeen.

Het hele interview leest u in Mikro Gids 14. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier.

Tekst: Wilma Groot

‘De reünie’ is de eerste grote presentatieklus van Herman van der Zandt voor KRO-NCRV. Hij duikt met BN’ers het verleden in. ‘Ik ben de gespreksleider en verder doet de bal het werk.’

‘De reünie’ is lang weggeweest. Wat is er veranderd?

“Aan het begin ga ik met de Bekende Nederlander naar een locatie die voor hem of haar belangrijk is geweest. Met Fidan Ekiz wandel ik bijvoorbeeld door Rozenburg, waar ze vandaan komt. Met René van der Gijp loop ik door het Spartastadion en met Arjan Ederveen dwaal ik door Carré. Daarna is dan de reünie zelf met de klasgenoten of de musicalacteurs.”

Want het zijn niet alleen maar schoolklassen…

“Dat is het andere grote verschil. De BN’er kiest zelf welke club mensen uit het verleden hij of zij wil terugzien. In het geval van Miljuschka Witzenhausen en Fidan Ekiz zijn dat wel schoolklassen, maar voor Arjan Ederveen zijn het de kinderen van de cast van de musical Oliver en voor Richard Groenendijk zijn het oud-collega’s van een horecagelegenheid in Rotterdam.”

Het is voor jou een heel ander soort programma dan je eerder hebt gemaakt. Hoe voelde dat?

“Dit is meer human interest inderdaad, maar gek genoeg voelde het best vertrouwd. We hebben er nu een paar opgenomen en dat was allemaal heel warm, lief en vriendelijk. Het is ook een dankbaar thema. De mensen die naar zo’n reünie komen, vinden het al leuk om elkaar te ontmoeten en zijn gemotiveerd. Ik zie mezelf als de gespreksleider en verder doet de bal een beetje het werk.”

Het hele interview leest u in Mikro Gids 13. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier.

Tekst: Maarten van der Meer