Tijs van den Brink: ‘Mensen zijn ontvankelijker dan voorheen’
In een nieuw seizoen van ‘Adieu God?’ praat Tijs van den Brink met acht mensen over hun geloof. Hij bespeurt een kentering in de gesprekken. ‘Jonge mensen weten de weg naar de kerk beter te vinden.’
Wat viel je dit seizoen op?
“Natuurlijk zijn de afleveringen van Adieu God? slechts een mini-steekproef van onze samenleving, maar ik merk wel verschillen met eerdere seizoenen. Daarin zat meer haat jegens het geloof, bijvoorbeeld vanwege het misbruik in de Katholieke Kerk. Op grond van de afgelopen seizoenen en van wat ik verder in de media zie, heb ik de indruk dat we op een kantelpunt zitten. Mensen zijn ontvankelijker dan een aantal jaren geleden. Recent was in het nieuws dat met name jonge mensen de weg naar de kerk beter weten te vinden. Ik hoor bijvoorbeeld dat de oosters-orthodoxe kerk in opkomst is. Bijzonder, want daar moeten mensen tijdens de dienst drie uur lang staan.”
Hoe zie je dat terug bij de gasten van dit seizoen?
“Het zit niet in elk gesprek. De eerste aflevering met Maarten van Rossem is bijvoorbeeld vrij atypisch, die gaat eigenlijk nauwelijks over het geloof. Het is alleen de kapstok waar we zijn levensverhaal aan ophangen. Maarten gelooft niet, maar we hebben wel zijn leven doorgenomen aan de hand van een aantal cruciale momenten. De tijden dat hij depressief was en niet meer wist hoe het verder moest.”
Bij wie zag je het wel?
“Bij politicus Renske Leijten en presentatrice Angela Groothuizen bijvoorbeeld. Zij zijn katholiek opgevoed en hebben nog goede herinneringen aan die tijd. Ze zijn gehecht geraakt aan de rituelen en tradities. Krantenmaker en uitgever Derk Sauer is een ander goed voorbeeld. Hij deed al een tijd niets met het geloof, maar gaat inmiddels vrij trouw met zijn katholieke vrouw mee naar de kerk. Hij vertelt dat hij daarmee begon omdat zij ging, maar dat hij inmiddels ook zonder haar zou gaan.”
Het hele artikel leest u in Mikro Gids 19. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier.
Tekst: Maarten van der Meer