Karsu en René Froger zoeken in ‘Bloed, zweet en tranen’ naar de oorsprong van de nummers van André Hazes. René Froger: ‘Het gaat om de muziek, dat randgebeuren leidt alleen maar af.’
Wat kunnen we verwachten?
“Bloed, zweet en tranen is een drieluik over de muziek van André Hazes en hoe die tot stand gekomen is. We zijn naar bijzondere plekken geweest, zoals de kroeg in de garage van zijn voormalige huis in Vinkeveen. Daar schreef hij in een hoek zijn nummers. Daarnaast spraken we met mensen uit Andrés directe omgeving die vertelden hoe hij dacht, hoe hij was en hoe sommige liedjes tot stand zijn gekomen. Ik had bijvoorbeeld een fijn gesprek met Joop Kruis – een van zijn beste vrienden – en met de zoon van zijn platenproducer Tim Griek. Karsu en ik hebben ook urenlang gepraat met artiesten van nu, zoals Marco Schuitmaker en Yves Berendse. Waar ik vooral blij mee ben, is dat het uitsluitend gaat om de nalatenschap van André Hazes: zijn liedjes.”
Waarom richten jullie je puur op zijn werk?
“Ik ben natuurlijk zelf ook muzikant; gewoon mooie muziek maken is het belangrijkste in mijn leven. Dat randgebeuren leidt alleen maar af, daarom hebben we de focus puur op zijn muziek gelegd. Al heeft hij natuurlijk ook autobiografische teksten geschreven.”
Is het nummer ‘Bloed, zweet en tranen’ voor jou extra speciaal?
“Ik zong het in de Arena tijdens Andrés begrafenis. Of ik zenuwachtig was? Hazes was berucht zenuwachtig voor concerten. Gelukkig heb ik dat niet en kan ik genieten van elk optreden, al worstelde ik toen in de Arena wel met mijn emoties. Een beetje verdriet kan helpen om vanuit je hart te zingen, maar je moet ook kunnen blijven nadenken. Op dat moment vond ik dat heel, heel lastig.”
Het hele interview leest u in Mikro Gids 12. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier.
Tekst: Maarten van der Meer
