Tineke Schouten (71) staat al 45 jaar met veel plezier op de planken. Dat houdt haar jong. In Volle zalen praat ze over het geheim van de eeuwige jeugd en over het verlies van haar man.

Hoe was het gesprek in ‘Volle zalen’?

“Open en eerlijk. Cornald Maas is een goede vragensteller en heeft echt verstand van het vak. Hij vraagt naar mijn nieuwe show Femme vitaal die ik vanaf 20 november speel, maar ook naar mij persoonlijk. Mijn man is twee jaar geleden overleden en mijn vorige show was een soort verwerkingsproces. Iets waar ik doorheen moest.”

Op welke manier zijn je shows veranderd?

“De eerste twintig jaar was het vooral lachen om typetjes. Dat waren de publiekslievelingen, daar werd om gevraagd. De laatste jaren zijn de shows persoonlijker. Ik vond het altijd maar raar als artiesten hun trauma’s op het toneel verwerken. Daar zit zo’n zaal toch niet op te wachten?

Waar gaat je show ‘Femme vitaal’ over?

“Over vitaal blijven. Ik vond het eerst een rottitel. Een femme fatale ben ik nooit geweest, maar iemand riep dat ik wel vitaal was. Dat ik nog zo fris op het podium sta. Ja jongens, maar jullie zien mij ’s morgens niet. Ik vond zo’n titel een beetje de goden verzoeken. Tegelijkertijd zag ik de mogelijkheid om enorm de draak te steken met alles wat bij het ouder worden hoort. Met Nederland in beweging, hartslagmeters, pillen, zangeressen op leeftijd, zoals Nena en Cher, en mijn typetje Bianca van Gleuvendal, die bang is dat ze geen leuke dates meer kan krijgen.”

Het hele artikel leest u in Mikro Gids 46. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier.

Tekst: Maarten van der Meer

Wendy van Dijk is een opvallend nieuw gezicht in het tweede seizoen van ‘Medisch Centrum West’. Ze speelt Marleen Boshuizen, de gehaaide nieuwe bestuursvoorzitter van het ziekenhuis.

In het tweede seizoen van Medisch Centrum West kruipt Wendy van Dijk in de huid van de gehaaide Marleen Boshuizen, de nieuwe bestuursvoorzitter van het ziekenhuis. “Ontzettend leuk om haar te spelen, want ik heb nog nooit zo’n type neergezet,” vertelt Wendy. “Marleen is doortastend, planmatig en niet bang om knopen door te hakken. Ze probeert wel een teamspeler te zijn, maar dat is niet haar hoogste prioriteit. Ze wil vooral haar zakelijke doelen bereiken. Dat gaat soms ten koste van mensen, al bedoelt ze dat niet gemeen.”

Marleen vormt een interessant contrast met arts Rose, gespeeld door Saskia Temmink. “Rose zit in het bestuur namens de medische staf, maar wil eigenlijk vooral met patiënten bezig zijn. Marleen daarentegen heeft geen tijd voor dat soort sentiment: zij is zakelijk, efficiënt en resultaatgericht.” Dat rationele karakter staat ver van Wendy’s eigen persoonlijkheid. “Marleen is puur zakelijk ingesteld, en dat ben ik totaal niet. Ik ben eerder van de begrijpcommissie en de eeuwige twijfel,” lacht ze. “Toen ik hoorde dat ik een bestuursvoorzitter ging spelen, dacht ik eerst: o jee, straks moet ik alleen maar over cijfers en beleid praten. Maar gelukkig is het personage juist met flair en humor geschreven. Marleen weet mensen om haar vinger te winden en zegt gewoon wat ze vindt. Daar kan ik nog wat van leren.”

Een beetje van Marleen in haar eigen leven zou Wendy dus best kunnen gebruiken. “Ik vraag nog steeds over van alles de mening van mijn man, mijn kinderen of vrienden: wat vind jij? Natuurlijk ik ben inmiddels 54, dan word je daar wel beter in. Maar de eeuwige twijfelaar huist nog steeds in mij. Daarom is het heerlijk om iemand te spelen die precies het tegenovergestelde is.”

Het hele artikel leest u in Mikro Gids 45. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier.

Tekst: Ernest Marx

Voor ‘Onze boerderij internationaal’ reist Yvon Jaspers de hele wereld over. Ze bezoekt onder meer oud-deelnemers van ‘Boer zoekt vrouw’ die inmiddels ver van Nederland boeren. Yvon ontdekt hoe zij hun vak uitoefenen.

In welke landen ben je voor dit nieuwe seizoen geweest?

“We bezoeken verschillende oud-deelnemers van Boer zoekt vrouw. In Zweden bezocht ik Bernice, die daar met haar familie een melkveebedrijf runt. In Oostenrijk volgde ik Anita, ooit brievenschrijfster van het programma, nu veearts in Oost-Tirol. We gingen ook naar Wim in Tanzania en daarna naar Kenia, waar Nederlandse ondernemers veel van onze bloemen telen. In de VS ontmoetten we Olke in Texas en in Californië bezochten we een Nederlandse familie die daar legale cannabis teelt.”

Hoe verliepen die reizen?

“Superefficiënt. We waren meestal maar vijf dagen weg. We kwamen aan, begonnen de volgende ochtend direct met draaien en maakten lange dagen. Soms denk ik bij het terugzien van de beelden: o ja, dat heb ik ook gezien, maar het ging zó snel. Het is geen vakantie, maar ik geniet enorm van die intensieve dagen, de mooie verhalen en indrukwekkende landschappen.”

Wat wil je met het programma laten zien?

“Hoe boeren wereldwijd omgaan met uitdagingen als klimaat, dierenwelzijn en voedselproductie. In Nederland zitten we al jaren vast in discussies en wachten we op politieke besluiten. Door uit te zoomen laten we zien hoe het elders gaat. Dat levert nieuwe inzichten op en zet mensen aan het denken. Het leert niet alleen over landbouw, maar ook over cultuur en onszelf.”

Het hele artikel leest u in Mikro Gids 44. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier.

Tekst: Ernest Marx

In ‘Onvergetelijke liedjes‘ helpt Simon Keizer Nederlandse artiesten nooit uitgebrachte muziek nieuw leven in te blazen. ‘Ik vond het bijzonder om te zien hoe de nummers weer gingen leven bij de originele schrijvers.’

Hoe is het ‘Onvergetelijke liedjes’ ontstaan?

“Door een ingeving tijdens de opnames van mijn eerste soloplaat. We hadden in Zweden de twaalf liedjes gekozen die op het album zouden komen. In het vliegtuig naar huis werd ik overvallen door een golf van onzekerheid: had ik wel de juiste keuzes gemaakt? De vier of vijf nummers die overbleven, waren namelijk niet per se slechte liedjes. Door die twijfels dacht ik ineens: dit gevoel moet iedere artiest toch kennen? Dat betekent dat er nog een schat aan vergeten songs op de plank ligt. In Onvergetelijke liedjes brengen we die ten gehore.”

Hoe pak je dat aan?

“Iedere aflevering ga ik langs bij vier artiesten die me vertellen over de liedjes die ze nooit hebben opgenomen. Ze geven me er eentje mee, zodat iemand anders het nieuw leven kan inblazen. Ik laat natuurlijk ook een nummer voor hen achter. Niemand weet vooraf wie er meedoet of wie hun liedje krijgt. Dat wordt pas aan het eind van de aflevering duidelijk als iedereen samenkomt om de songs met een liveband te spelen.”

Hoe bepaal je wie welk nummer krijgt?

“Dat was een leuke puzzel, omdat ik kon afwisselen. Ik wist regelmatig meteen: dit past heel goed bij deze persoon, maar ik heb ook vaak genoeg mensen bewust nummers gegeven die in een totaal ander genre vallen dan ze gewend zijn. Niet iedereen was daar even blij mee, haha. Dat maakt het des te interessanter om te zien hoe ze hun vakmanschap gebruiken om het naar hun hand te zetten.”

Hoe lastig is het om je andermans liedjes eigen te maken?

“De artiesten krijgen volledig de vrije hand om er echt hún nummer van te maken. Ze mogen eraan schaven, nieuwe coupletten schrijven, teksten vertalen… Dat maakt het programma ook zo leuk. We nemen de kijker mee in het maakproces. Vanaf de eerste minuut draait het om nieuwsgierigheid: wie levert welk liedje in, wie krijgt het, wat maken ze ervan en hoe wordt erop gereageerd?”

Het hele artikel leest u in Mikro Gids 43. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier.

Tekst: Jef Willemsen

‘Nieuwsuur’-presentatrice Mariëlle Tweebeeke leeft extra op in verkiezingstijd. Ze zorgt ervoor dat ze altijd neutraal blijft en maakt de feiten leidend. Privé kiest ze voor bewust leven en het vieren van bijzondere momenten.

De verkiezingen komen eraan. Is dit het moment waarop jij helemaal opleeft?

“Het politieke gesprek is absoluut mijn favoriet. De lijsttrekkers van de grootste partijen komen bij ons langs en we voeren een-op-eengesprekken met hen. Daar kijk ik altijd erg naar uit. Ik vind het goed en leuk dat we in de aanloop naar de verkiezingen steeds een hele uitzending wijden aan één partij en lijsttrekker en daar diepgravend onderzoek naar doen. Dat doen we sinds 2017. Destijds was dat revolutionair: tv-debatten waren toen de norm en een uitzending draaide nooit om één lijsttrekker.”

Wat maakt in verkiezingstijd een goed politiek interview?

“Het is onze taak kijkers zo breed mogelijk te informeren, zodat ze zelf hun oordeel kunnen vellen. Daarbij leggen we de nadruk op thema’s die nu in Nederland spelen, zoals woningbouw en migratie. Ik doe de interviews om en om met Jeroen Wollaars. We putten daarbij niet alleen uit verkiezingsprogramma’s, maar kijken ook naar wat iemand de afgelopen periode heeft gezegd en gedaan. We kiezen voor inhoudelijke analyse en feiten. Daarnaast hopen we ook dat er aan tafel iets bijzonders gebeurt. Het doel is niet om een politicus uit de tent te lokken, maar het is wel interessant om te zien hoe iemand reageert op een onverwachte vraag. Dat willen kiezers ook weten: hoe is iemand echt? Uiteindelijk stemmen mensen toch op wie ze het meest vertrouwen.”

Vind je het wel eens lastig om tijdens zo’n interview neutraal te blijven als een onderwerp je persoonlijk raakt?

“Natuurlijk vind ik als privépersoon van alles. Nieuwsuur heeft de wettelijke opdracht neutraal te zijn, daar hecht ik veel waarde aan. Dat betekent niet dat ik geen betrokkenheid voel. Integendeel: ik ben dit werk juist gaan doen vanuit mijn betrokkenheid. Ik vind het interessant om na te denken over hoe je een maatschappij inricht en welke dilemma’s daarbij horen. Mijn passie voor mijn werk zit hem niet in het verkondigen van mijn mening, maar in het feit dat ik in de bevoorrechte positie ben om namens de kijker te vragen waarom iemand iets vindt. Hoe komt iemand tot bepaalde keuzes?”

Het hele artikel leest u in Mikro Gids 42. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier.

Tekst: Ernest Marx