Elles de Bruin heeft het roer omgegooid. Ze is gestopt met consumentenmagazine ‘Meldpunt’ en richt zich nu op het thema vergrijzing, in de documentaireserie ‘De toekomst is grijs’ en het discussieprogramma ‘Meldpunt actueel’.

Het consumentenmagazine Meldpunt is niet meer. Presentatrice Elles de Bruin maakt nu journalistieke programma’s over de vergrijzing. “We hebben hier in Meldpunt eerder al veel items over gemaakt”, legt De Bruin uit. “Bijvoorbeeld over wachtlijsten in de verpleeghuizen of de thuiszorg die steeds verder wordt uitgekleed. Ik weet ook nog goed dat toenmalig minister Van Rijn van Medische Zorg in onze studio kwam vertellen dat verzorgingshuizen gingen sluiten en dat ouderen langer zelfstandig thuis moesten blijven wonen.” De presentatrice had haar bedenkingen bij deze plannen en bleef dit dossier volgen. “We bleven ons verbazen dat er verder zo weinig aandacht voor dit onderwerp was, niet bij de politiek en ook niet in de journalistiek: niemand had het er eigenlijk over.”

Te weinig aandacht

Mede uit onvrede hierover besloot De Bruin vorig jaar de podcastserie De toekomst is grijs te maken. Nu pakt ze de draad weer op in een reeks tv-documentaires die wekelijks op donderdag is te zien. De vrijdag erop gaat de presentatrice in Meldpunt actueel in debat met hoofdpersonen, experts en politici. Voer voor discussie is er meer dan genoeg: op de onderwerpenlijst staan bijvoorbeeld de overbelasting bij huisartsen, de eerlijke verdeling van de vergrijzingskosten tussen arme en rijke ouderen en het gat tussen zelfstandig thuis wonen en het verpleeghuis.

Het hele artikel leest u in Mikro Gids 47. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier.

Tekst: Richard Roosenboom

Tineke Schouten (71) staat al 45 jaar met veel plezier op de planken. Dat houdt haar jong. In Volle zalen praat ze over het geheim van de eeuwige jeugd en over het verlies van haar man.

Hoe was het gesprek in ‘Volle zalen’?

“Open en eerlijk. Cornald Maas is een goede vragensteller en heeft echt verstand van het vak. Hij vraagt naar mijn nieuwe show Femme vitaal die ik vanaf 20 november speel, maar ook naar mij persoonlijk. Mijn man is twee jaar geleden overleden en mijn vorige show was een soort verwerkingsproces. Iets waar ik doorheen moest.”

Op welke manier zijn je shows veranderd?

“De eerste twintig jaar was het vooral lachen om typetjes. Dat waren de publiekslievelingen, daar werd om gevraagd. De laatste jaren zijn de shows persoonlijker. Ik vond het altijd maar raar als artiesten hun trauma’s op het toneel verwerken. Daar zit zo’n zaal toch niet op te wachten?

Waar gaat je show ‘Femme vitaal’ over?

“Over vitaal blijven. Ik vond het eerst een rottitel. Een femme fatale ben ik nooit geweest, maar iemand riep dat ik wel vitaal was. Dat ik nog zo fris op het podium sta. Ja jongens, maar jullie zien mij ’s morgens niet. Ik vond zo’n titel een beetje de goden verzoeken. Tegelijkertijd zag ik de mogelijkheid om enorm de draak te steken met alles wat bij het ouder worden hoort. Met Nederland in beweging, hartslagmeters, pillen, zangeressen op leeftijd, zoals Nena en Cher, en mijn typetje Bianca van Gleuvendal, die bang is dat ze geen leuke dates meer kan krijgen.”

Het hele artikel leest u in Mikro Gids 46. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier.

Tekst: Maarten van der Meer

Wendy van Dijk is een opvallend nieuw gezicht in het tweede seizoen van ‘Medisch Centrum West’. Ze speelt Marleen Boshuizen, de gehaaide nieuwe bestuursvoorzitter van het ziekenhuis.

In het tweede seizoen van Medisch Centrum West kruipt Wendy van Dijk in de huid van de gehaaide Marleen Boshuizen, de nieuwe bestuursvoorzitter van het ziekenhuis. “Ontzettend leuk om haar te spelen, want ik heb nog nooit zo’n type neergezet,” vertelt Wendy. “Marleen is doortastend, planmatig en niet bang om knopen door te hakken. Ze probeert wel een teamspeler te zijn, maar dat is niet haar hoogste prioriteit. Ze wil vooral haar zakelijke doelen bereiken. Dat gaat soms ten koste van mensen, al bedoelt ze dat niet gemeen.”

Marleen vormt een interessant contrast met arts Rose, gespeeld door Saskia Temmink. “Rose zit in het bestuur namens de medische staf, maar wil eigenlijk vooral met patiënten bezig zijn. Marleen daarentegen heeft geen tijd voor dat soort sentiment: zij is zakelijk, efficiënt en resultaatgericht.” Dat rationele karakter staat ver van Wendy’s eigen persoonlijkheid. “Marleen is puur zakelijk ingesteld, en dat ben ik totaal niet. Ik ben eerder van de begrijpcommissie en de eeuwige twijfel,” lacht ze. “Toen ik hoorde dat ik een bestuursvoorzitter ging spelen, dacht ik eerst: o jee, straks moet ik alleen maar over cijfers en beleid praten. Maar gelukkig is het personage juist met flair en humor geschreven. Marleen weet mensen om haar vinger te winden en zegt gewoon wat ze vindt. Daar kan ik nog wat van leren.”

Een beetje van Marleen in haar eigen leven zou Wendy dus best kunnen gebruiken. “Ik vraag nog steeds over van alles de mening van mijn man, mijn kinderen of vrienden: wat vind jij? Natuurlijk ik ben inmiddels 54, dan word je daar wel beter in. Maar de eeuwige twijfelaar huist nog steeds in mij. Daarom is het heerlijk om iemand te spelen die precies het tegenovergestelde is.”

Het hele artikel leest u in Mikro Gids 45. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier.

Tekst: Ernest Marx

Voor ‘Onze boerderij internationaal’ reist Yvon Jaspers de hele wereld over. Ze bezoekt onder meer oud-deelnemers van ‘Boer zoekt vrouw’ die inmiddels ver van Nederland boeren. Yvon ontdekt hoe zij hun vak uitoefenen.

In welke landen ben je voor dit nieuwe seizoen geweest?

“We bezoeken verschillende oud-deelnemers van Boer zoekt vrouw. In Zweden bezocht ik Bernice, die daar met haar familie een melkveebedrijf runt. In Oostenrijk volgde ik Anita, ooit brievenschrijfster van het programma, nu veearts in Oost-Tirol. We gingen ook naar Wim in Tanzania en daarna naar Kenia, waar Nederlandse ondernemers veel van onze bloemen telen. In de VS ontmoetten we Olke in Texas en in Californië bezochten we een Nederlandse familie die daar legale cannabis teelt.”

Hoe verliepen die reizen?

“Superefficiënt. We waren meestal maar vijf dagen weg. We kwamen aan, begonnen de volgende ochtend direct met draaien en maakten lange dagen. Soms denk ik bij het terugzien van de beelden: o ja, dat heb ik ook gezien, maar het ging zó snel. Het is geen vakantie, maar ik geniet enorm van die intensieve dagen, de mooie verhalen en indrukwekkende landschappen.”

Wat wil je met het programma laten zien?

“Hoe boeren wereldwijd omgaan met uitdagingen als klimaat, dierenwelzijn en voedselproductie. In Nederland zitten we al jaren vast in discussies en wachten we op politieke besluiten. Door uit te zoomen laten we zien hoe het elders gaat. Dat levert nieuwe inzichten op en zet mensen aan het denken. Het leert niet alleen over landbouw, maar ook over cultuur en onszelf.”

Het hele artikel leest u in Mikro Gids 44. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier.

Tekst: Ernest Marx

In ‘Onvergetelijke liedjes‘ helpt Simon Keizer Nederlandse artiesten nooit uitgebrachte muziek nieuw leven in te blazen. ‘Ik vond het bijzonder om te zien hoe de nummers weer gingen leven bij de originele schrijvers.’

Hoe is het ‘Onvergetelijke liedjes’ ontstaan?

“Door een ingeving tijdens de opnames van mijn eerste soloplaat. We hadden in Zweden de twaalf liedjes gekozen die op het album zouden komen. In het vliegtuig naar huis werd ik overvallen door een golf van onzekerheid: had ik wel de juiste keuzes gemaakt? De vier of vijf nummers die overbleven, waren namelijk niet per se slechte liedjes. Door die twijfels dacht ik ineens: dit gevoel moet iedere artiest toch kennen? Dat betekent dat er nog een schat aan vergeten songs op de plank ligt. In Onvergetelijke liedjes brengen we die ten gehore.”

Hoe pak je dat aan?

“Iedere aflevering ga ik langs bij vier artiesten die me vertellen over de liedjes die ze nooit hebben opgenomen. Ze geven me er eentje mee, zodat iemand anders het nieuw leven kan inblazen. Ik laat natuurlijk ook een nummer voor hen achter. Niemand weet vooraf wie er meedoet of wie hun liedje krijgt. Dat wordt pas aan het eind van de aflevering duidelijk als iedereen samenkomt om de songs met een liveband te spelen.”

Hoe bepaal je wie welk nummer krijgt?

“Dat was een leuke puzzel, omdat ik kon afwisselen. Ik wist regelmatig meteen: dit past heel goed bij deze persoon, maar ik heb ook vaak genoeg mensen bewust nummers gegeven die in een totaal ander genre vallen dan ze gewend zijn. Niet iedereen was daar even blij mee, haha. Dat maakt het des te interessanter om te zien hoe ze hun vakmanschap gebruiken om het naar hun hand te zetten.”

Hoe lastig is het om je andermans liedjes eigen te maken?

“De artiesten krijgen volledig de vrije hand om er echt hún nummer van te maken. Ze mogen eraan schaven, nieuwe coupletten schrijven, teksten vertalen… Dat maakt het programma ook zo leuk. We nemen de kijker mee in het maakproces. Vanaf de eerste minuut draait het om nieuwsgierigheid: wie levert welk liedje in, wie krijgt het, wat maken ze ervan en hoe wordt erop gereageerd?”

Het hele artikel leest u in Mikro Gids 43. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier.

Tekst: Jef Willemsen