Jeroen Spitzenberger: ‘Het is een mooi slotstuk’

Het zevende seizoen van Oogappels is ook het laatste. Jeroen Spitzenberger (Tim) kijkt trots terug op de zeven seizoenen. ‘Dat het zo’n succes zou worden, had ik nooit verwacht.’

Wat leuk dat Oogappels weer begint. Maar… wat jammer dat dit de laatste keer is!

“Tja, ik vrees dat het onvermijdelijk was. Ieder project stopt een keer en het was natuurlijk al een enorme luxe dat de serie zo lang liep én de omroep er zo achter stond. Na seizoen 4 hoorden we al dat we ook 5, 6 en 7 mochten maken: een uitzonderlijk staaltje van vertrouwen. Maar de verhalen over de gezinnen met pubers zijn nu een beetje klaar, de focus verschuift naar de jongere generatie. Waar óók meer dan genoeg over te vertellen valt, maar ja, dan krijg je wel een andere serie. Dit zevende seizoen is een mooi sluitstuk waar iedereen die eraan heeft meegewerkt met veel trots op mag terugkijken.”

Hoe kwam jij bij Oogappels terecht?

“Will Koopman, die de serie bedacht en regisseerde, benaderde mij. Ze legde het me als simpel idee voor: een serie over opvoeden, over ouders en kinderen. ‘Doe je mee?’ ‘Graag’, zei ik meteen. Want als Will iets verzint, weet je dat ze het van de grond krijgt en dat het goed wordt. Ze staat echt voor een kwaliteitskeurmerk. En ook mij sprak de grote herkenbaarheid aan. Toch had ik nog geen idee dat het zo’n groot succes zou worden, hoor; zoiets weet je nooit van tevoren.”

Wat heeft de serie jou gebracht?

“Roem en rijkdom, haha! Nee, eigenlijk vooral: dankbaarheid. Het is een cliché, maar ik meen het. Ik ben oprecht dankbaar dat ik mocht meedoen met dit project, met die hechte groep, maar liefst zeven jaar lang. En dat het zó waanzinnig gewaardeerd werd door een gigantisch publiek. Daar krijg ik echt een beetje kippenvel van.”

Het hele artikel leest u in Mikro Gids 40. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier.

Tekst: Lydia van der Weide