Toveren
In de afgelopen jaren heeft Yvon veel bewondering gekregen voor het boerenbestaan in eigen land. “Wij leven hier op een piepklein stukje grond. Het efficiënt omgaan met die kostbare grond heeft ons heel ver gebracht. Onze boeren kunnen toveren, ze halen de meeste gewassen van het land, hebben koeien die de meeste melk produceren, doen veel meer aan dierenwelzijn dan in veel andere landen.” Maar ze is zich ook bewust van de keerzijde. “We lopen wel tegen grenzen aan. Ons landje is misschien te klein voor onze ambitie.”
Inspiratie
Dit besef leidde tot nieuwe inzichten, zeker nadat de presentatrice enkele jaren geleden een agrarische beurs kreeg en internationale studiereizen mocht maken naar boeren uit alle windstreken. De ervaring opende haar ogen voor nieuwe mogelijkheden. “Steeds als ik op zo’n erf stond dacht ik, hier zou ik onze eigen boeren mee naartoe moeten nemen”. Die wens is nu werkelijkheid, in Onze boerderij in Europa neemt ze met bekende Boer zoekt vrouw-koppels een kijkje op diverse buitenlandse boerenbedrijven om inspiratie op te doen. Het reisgezelschap bestaat uit een diverse groep bekende Boer zoekt vrouw-gezichten. Zo zijn paardenfokker Steffi en haar vriend Roel paraat, doen akkerbouwer Jos en zijn Dycke mee en pakken schapenboeren Jan en Rianne hun koffers. Ook champignon telers Michelle en Maarten, rundveehouders Martin en Wilma en melkveeboeren Agnes en Albert gaan mee op reis.
Touringcamper
De keus viel op Denemarken, Duitsland en Zwitserland. In de eerste twee landen wonen en werken veel Nederlandse boeren. Zwitserland loopt daarnaast op veel vlakken vooruit op de Nederlandse agrarische wereld. “Ruim vijftien jaar geleden waren ze daar al druk met mest en fosfaat en hebben daar grote stappen in gezet.” De groep laat zich vervoeren in een oude touringcamper die aangepast is voor de vereiste social distancing. Yvon heeft goede herinneringen aan de opnames. “De camper hebben we een naam gegeven: Lodewijk. Een keurige naam voor ons oude barrel. Lodewijk heeft ons veel gebracht. Oké, met een beetje wind mee en berg af tikten we soms de honderd aan. Maar meestal gingen we op een slakkengangetje. Muziekje aan, meezingend, genietend van het vaak mooie uitzicht. En achterin onze boerenvrienden.” De ontmoetingen waren een feest van herkenning. “Ik zag wat er gebeurde als boeren elkaar treffen. Ook al kennen ze elkaar niet, ze hebben elkaar altijd veel te vertellen. Alsof boeren een soort verbond hebben. Het is zo mooi om te zien dat ze toch een beetje als familie voelen”.
Het hele interview leest u in Mikro Gids 10. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier
Tekst: Jef Willemsen