Met welke gerechten ben jij groot gebracht?
“Ik ben een kind van Limburgse ouders die zelf een wat ouderwetse, bourgondische opvoeding hebben gehad. Dat gaven ze door aan mijn zus en mij. Eten was belangrijk. Ook al was het een mandarijntje toe, we aten altijd drie gangen. Mijn moeder hield niet van lomp eten, stamppotten en aardappels aten wij zelden. Ze kookte liever uit de Italiaanse keuken, de jaren 70-versie dan. Spaghetti en lasagne, dat soort dingen.”
Kreeg jij je liefde voor koken en lekker eten van haar mee?
“Dat denk ik wel. Ik kan me eigenlijk niet anders herinneren dan dat ik op een krukje in de keuken stond om te zien wat mijn moeder maakte. Ze kookte altijd voor ons en maakte alles zelf. Omdat ze dat graag deed, maar ook omdat ze gewoon m’n moeder was en goed voor ons wilde zorgen. Ze liet mij van alles doen. Niet alleen met koken, ook met tuinieren en het naaien van kleding. Ik werd op schoot gezet en leerde hoe je een naaimachine bedient. Als je weet hoe het werkt, kun je er ook geen fouten in maken en kun je jezelf redden, vond mijn moeder. Van alles vond ik koken het leukste. Ik heb het heel lang als een soort bijbaantje gedaan. Onder meer bij een ontbijt- en lunchgelegenheid die ook veel catering deed.”
Zit er in de nieuwe De streken van Van Boven een haakje naar je eigen eetervaringen van vroeger?
“Ja! Mijn moeder maakte eigenlijk nooit een avg’tje. Dat vond ze onelegant eten. Juist omdat ik er niet mee ben opgegroeid, wilde ik een aflevering maken over de Hollandse pot, samen met mijn moeder. Die gaat onder meer over het Wannée kookboek, dat bij heel veel Nederlanders nog in de kast staat. Mijn moeder heeft eruit leren koken en ik maakte er ook weleens dingetjes uit. We hebben het ook over huishoudscholen en de invloed van die scholen op de keuken van nu.”
Het hele interview leest u in Mikro Gids 20. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier.
Tekst: Deborah Ligtenberg