Voelde dit als een uitgelezen kans om in de familiegeschiedenis te duiken?
“Nee. Ik had er eerst geen zin in, maar toen kwam ik Herman Finkers tegen en die zei dat het wel heel leuk is om mee te doen. Ik was vooral benieuwd naar mijn moeders kant. Mijn vaders kant, de familie Van ’t Hek is, een lawaaiige, Amsterdams-Jordanese familie. Mijn moeder was van de stille tak. Er kwamen wel wat aardige dingen boven. Zo kwam de opa van mijn opa wandelend uit Duitsland hiernaartoe, in de hoop hier seizoenswerk te vinden. Hij werd verliefd en bleef hangen.”
Werd het nog emotioneel?
“Mijn opa Johan Schafstall was muzikant, koordirigent en muziekleraar in Weesp. De redactie dook een muziekstuk van hem op. Toen ik daarnaar luisterde kwamen ze wel erg dichtbij met de camera, in de hoop dat ik zou gaan janken. Maar ik ging helemaal niet janken, ik vond het alleen maar hartstikke mooi. Het is trouwens wel een ongelooflijk leuke ploeg om mee te werken. Ze
houden steeds geheim waar je naartoe gaat, dan komt het langzaam boven. Ik zat in de auto en dacht steeds ‘oh ja, oh ja’.”
Wat was echt nieuw voor je?
“Ik werd geconfronteerd met een crimineel in onze familie. Ik bezocht de gevangenis van Leeuwarden, waar hij ooit levenslang uitzat. Het was geen kleine jongen. Hij stak, om de verzekeringspenningen te innen, een huis in de fik. Heel dom, want hij sloot die polis pas de dag daarvoor af. In dat huis woonden ook anderen, het liep goed af, maar hij bracht die mensen wel in gevaar. In die tijd werd er wel iets anders gestraft. Vandaag was hij weggekomen met een enkelbandje.”
Het hele interview leest u in Mikro Gids 36. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier.
Tekst: Tijgerbloedteksten