Je straalt. Hoe komt dat?
“Terwijl ik door het zonnige Amsterdam fietste, besefte ik: ik voel me eindelijk weer vrij. Ik heb me vaak opgesloten gevoeld tijdens de pandemie. Natuurlijk had iedereen dat, maar in mijn beroep was het extra pittig. Twee jaar lang kon ik dat niet goed uitvoeren. Het is ook niet alleen mijn werk, het is mijn hobby en levensdoel. En nu mag ik weer voorstellingen spelen en komt de leuke serie Ten minste houdbaar tot eraan. Ik heb eindelijk weer het gevoel dat ik ertoe doe.”
Je speelt Anna, die haar carrière in de koelkast heeft gezet voor haar gezin. Als ze meer tijd voor zichzelf krijgt, belandt ze prompt in de overgang. Is het een levensfase die je angst inboezemt?
“Ik leid een heel ander leven dan Anna. Ik ben relatief laat moeder geworden en heb daarnaast altijd gewerkt. Herkenbaar vind ik wel dat ik ook tien jaar lang een soort van verliefd op mijn kind ben geweest; hij was de hoofdmoot van mijn leven. Negentig procent van mijn aandacht ging naar Otis. Inmiddels kan hij zelf naar school en hoef ik minder voor hem te zorgen. Wat ik interessant vind: we worden opgevoed met het idee dat we later gaan werken, trouwen en kinderen krijgen, maar niemand leert je wat er komt als je dat allemaal hebt afgevinkt. Je weet ook niet hoe je ouders dat deden, want je was het huis uit. Die fase is interessant om te spelen en herkenbaar voor een groot publiek.”
Wordt het voor jou steeds belangrijker om een boodschap over te brengen met je werk?
“Dat is essentieel. Tijdens corona was voor mij bepaalde muziek heel troostrijk. Meer dan ooit probeer ik daarom nu liedjes te schrijven waar mensen iets aan hebben. Tijdens een lockdown zag ik bordjes met de tekst: ‘Het komt goed’. Ik heb toen het liedje “Het komt goed’ geschreven. Ik hoorde laatst dat iemand het cadeau had gedaan aan een vriendin die liefdesverdriet had. Opeens maak ik toegepaste kunst.”
Het hele interview leest u in Mikro Gids 22. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier.
Tekst: Bram de Graaf