Hoe vond je het om gevraagd te worden voor ‘Doodstil’?
“In instantie werd mijn ijdelheid enorm gestreeld. Een spin-off van Penoza? Rond mijn personage?! Daarna maakte ik me ook zorgen. Want naast Luthers loyaliteit is zijn aantrekkingskracht vooral ook gebaseerd op zijn zwijgzaamheid. Als kijker vraag je je af: wat gaat er in Luther om? Maar hoe moet je daar een interessante serie van maken? Dat hebben de schrijvers heel kunstig opgelost door naar het verleden te grijpen. Want ooit was Luther een onbevangen, praatgrage romanticus.”
Hoe maak je van Luther een praatgrage romanticus?
“Gelukkig heeft Martijn Lakemeier dat probleem mogen oplossen. Hij speelt de jonge Luther. Door flashbacks ontdek je langzaam hoe Luther geworden is zoals hij nu is. In mijn verhaallijn maakt mijn nichtje, gespeeld door Sallie Harmsen, mij erop attent dat de moordenaar van haar ouders, dus Luthers broer en zijn vrouw, weer terug in het land is. Zij is uit op vergelding en tegen beter weten in laat ik me daarin meetrekken.”
Heb jij je nog extra verdiept in de onderwereld voor ‘Doodstil’?
“Nee. Ik lees ook niet met bijzondere aandacht crimenieuws of de boeken van Astrid Holleeder. Ik heb wel eens met iemand aan de bar gezeten die net vrij was na zeventien jaar gevangenisstraf wegens enkele liquidaties. Daar schrik ik dan wel van. Maar ik ga dan niet in een volgende rol die man zitten nadoen. Ik had alle vrijheid om de Luther te blijven die ik ook in Penoza was.”
Het hele interview leest u in Mikro Gids 01. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier
Tekst: Ernest Marx