Iedereen denkt: die geluksvogel zit wél lekker in Frankrijk. Of ben je onder deze omstandigheden niet te benijden?
“ Ik ben zeker te benijden, want ik heb een van de leukste banen ter wereld. Het is elk jaar weer een waanzinnig avontuur, drie weken lang. Maar ik zit daar niet lekker met de beentjes omhoog, hoor. Elke ochtend om 9 uur ga ik mijn hotel uit en dan ben ik pas tegen middernacht in mijn volgende hotel. En tussendoor rijden, regelen en items maken. Tijdens de vorige Tour zat ik zevenduizend kilometer in de auto. Uiteindelijk kijken we allemaal – journalisten, volgers en wielrenners – uit naar de finish in Parijs, waar we denken: nu is het mooi geweest. Ik snak dan naar vakantie.”
Zelf ben je een fanatiek wielrenner. Dat je nu zelf op de racefiets in de uitzending het parcours verkent is een jongensdroom die uitkomt?
“Ik was al ver in de twintig toen ik met fietsen begon, daarvoor voetbalde ik altijd. Maar dichter bij die Tourbeleving kom je niet. Het heeft voor mij ook een functie, want ik haal er kennis uit. Is die klim echt zo zwaar? Is die bocht echt zo gevaarlijk? En daarnaast is het voor mij een manier om even te bewegen tussen al dat autorijden.”
Waar kijk je deze Tour-editie het meest naar uit?
“Het is heel bijzonder dat Mathieu van der Poel meedoet. We kennen hem als klassiekerrijder en veldrijder, maar niet als ronderijder. De Tour start in Bretagne met een paar aankomsten die hem goed liggen. Het zal me niet verbazen als we hem daar meteen van voren zien. Leuk! En waar ik me ook op verheug: tijdens de elfde etappe op 7 juli beklimmen de renners twee keer de Mont Ventoux. Dat wordt een spectaculaire rit en een mooie dag voor de Nederlandse wielertoeristen.”
Het hele interview leest u in Mikro Gids 26/27. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier.
Tekst: Bram de Graaf