Wat dacht je toen corona echt losbrak?
“Ik dacht, vergeet het programma maar, in ieder geval een jaar lang. Spoorloos betekent reizen, menselijk contact, emoties. Familieleden willen elkaar zien, elkaar omhelzen. Je gaat niet zeggen: we hebben eindelijk je ouders gevonden, helaas kun je ze niet in het echt ontmoeten, het wordt skypen.”
Hoe is deze serie dan tot stand gekomen?
“We hebben alles op alles gezet. Waar we naartoe konden, daar waren we. De serie is wel ingekort van tien afleveringen naar zes. We hadden er bovendien nog twee op de plank liggen. Maar al met al was het lastig. Zo zou ik naar Roemenië gaan, net voor vertrek werd die reis afgezegd omdat het tot oranje gebied werd verklaard. Van de geplande acht landen ging ik uiteindelijk maar naar twee.”
‘Spoorloos’ draait om de emotie, kan het programma wel zonder herenigingen?
“Niet lang. Overigens zie je die in mijn zoektochten wel. Ik had veel sneltesten ingekocht, ik test mezelf regelmatig en ook onze gasten zijn getest. Want je kunt wel zeggen, je moet afstand houden en raak elkaar niet aan, maar als familieleden elkaar eindelijk zien, rennen ze toch op elkaar af. We hebben alles gedaan om het voor hen veilig te maken.”
Het hele interview leest u in Mikro Gids 45. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier
Tekst: Tijgerbloedteksten