Je lijkt op je plek bij ‘Op1’. Voelt dat ook zo?
“Ja, zeker. Natuurlijk loopt de ene uitzending beter dan de andere. Maar ik voel me er vanaf het begin thuis. Ik zit graag aan een tafel met mensen, vind het fijn om dienend te zijn, gasten een verhaal te laten vertellen. Ik ben niet van de show en ik kan niets spelen. Elke vraag moet ik ‘voelen’, ik wil altijd oprecht nieuwsgierig zijn naar het antwoord. Aan het begin van de coronacrisis kreeg ik een briefje van een kijker: ‘Jij stelt de vragen die wij allemaal hebben.’ Dat is mooi om te horen.”
Je duopresentatie met Charles Groenhuijsen wordt geprezen. Wat is jullie geheim?
“We hebben een klik, meteen vanaf het begin. Charles vindt het fijn dat ik – net als hij – geen zenuwpees ben. We geven elkaar de ruimte. Sinds we verder uit elkaar zitten is het wel wat lastiger, we kunnen elkaar geen tikje meer geven met de voet. Nu seinen we soms met onze handen. Naar voren betekent: ik wil iets zeggen. Opzij betekent: ga jij maar. Maar als je diep in een gesprek zit, dan let je daar niet op.”
Je roots liggen in de sportverslaggeving, je hart ook nog steeds?
“Ik vind het wel altijd leuk als we sportgasten hebben. Ik hoor weleens dat ik dan een twinkeling in mijn ogen krijg. Maar het is niet zo dat ik nu droom van een sportprogramma. Ik zie wel wat op mijn pad komt. Op1 had ik ook niet verwacht en daar ben ik zo blij mee.”
Het hele interview leest u in Mikro Gids 26/27. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? Abonnee worden kan hier
Tekst: Tijgerbloedteksten